قصد کردم بنویسم کـمی از نـور خـدا            کمی از ساحتِ قـدسـی عـزیـزُالزّهـرا

قصد کردم ببرم نام «عـلی» بر لب ها            بخدا دست من از دامن تو نیست جـدا

 السّلام حضرت هادی، به فـدای سرتان

الـسّلام ای کـرمت شامـل این نـوکـرتان

هـمـۀ ایـل و تـبــارم بـه در خـانـۀ تـو            سـال‌ها لحـظـه شـمارم به درِ خانۀ تو

حاجـت غـیـر نـدارم، به درِ خـانـۀ تو            مثـل یک ابر بـهـارم، به درِ خـانـۀ تو

گریه‌ام از سر بی‌طاقـتی و بی‌تابی است

دوری از مرقدتان باعث این بی‌خوابی است

بخدا در دل ما حسرتِ یک سامره است            از لج منکرتان، دست، چو مشتی گره است

دیدن صحن و سرایت به سرم خاطره است            بخدا حاجت من یک ورق تذکره است

حرمت باغ بهشت است و قدمگاه رسول

خانه‌ات، سفرۀ سبزی است به درگاه رسول

بنـویـسید مرا نـوکـر هـادی ز ازل…            بردن نام بزرگـش به لبم همچو عـسل

کرمش رنگ مضامین عظیم است و غزل            حبّ او در دل دیـوانۀ ما “خَیرُالعَـمَل”

کمی از غـربت او را تو اگر گوش کنی

میـروی تا همه را جـمله سیه پـوش کنی

دلـتـان رحـم بیاید، بخـدا بی‌تـاب است            چند روزی است، که در حجرۀ خود بی‌خواب است

لبِ او خشک شده، فکر دو قطره آب است            دست بر سینه فقط یادِ لب ارباب است

سیـنه‌اش تنگ شد از شدت آن زهـر جـفا

مجـتـبی گـونه و با درد رود سمـت خـدا